Ολική αρθροπλαστική ισχίου ελάχιστης επεμβατικότητας (minimalinvasive), γρήγορης αποκατάστασης (fasttrack), με ειδικές μεθόδους ή τεχνικές (ALMIS, AMIS, ASIS, PMIS, SUPERPATH, κ.α.). Αυτές οι λέξεις έχουν μπει στην ζωή ασθενών με οστεοαρθρίτιδα ισχίου ή νέκρωση μηριαίας κεφαλής που πρέπει να υποβληθούν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου. Ο ασθενής έρχεται πολλές φορές στο ιατρείο και ενδιαφέρεται περισσότερο για την τεχνική, αν είναι η τομή μικρή, και αν θα βγει γρήγορα από το νοσοκομείο. Σκοπός του άρθρου είναι να ιεραρχήσει τα πράγματα που έχουν σημασία σε αυτό το μεγάλο κατά τα άλλα χειρουργείο.
Το μείζον θέμα είναι να γίνει μια αρθροπλαστική ισχίου η οποία θα κρατήσει πολλά χρόνια χωρίς επιπλοκές. Πολλοί ασθενείς τα θεωρούν δεδομένα αλλά δυστυχώς δεν είναι. Για να κρατήσει πολλά χρόνια θα πρέπει α) το εμφύτευμα να έχει δοκιμαστεί για πολλά χρόνια και β) να τοποθετηθεί σωστά. Το καλύτερο εμφύτευμα αν τοποθετηθεί λάθος θα έχει καταστρεπτικές συνέπιες. Το ίδιο ισχύει αν τοποθετήσουμε ένα «κακό» εμφύτευμα σωστά. Οι επιπλοκές αυτές μπορεί να είναι εξάρθρημα, ανισοσκελία και πρώιμη χαλάρωση.
Υπάρχουν εμφυτεύματα τα οποία λόγω της σχεδίασής τους έχουν άριστα αποτελέσματα στην 25ετία και αυτό έχει αποδειχθεί με βιβλιογραφικές μελέτες. Σε αυτά τα εμφυτεύματα εξελίχτηκαν οι επιφάνειες επαφής οπότε και σχεδόν εκμηδενίστηκαν τα προϊόντα φθοράς από την τριβή πράγμα που δίνει ακόμα περισσότερα χρόνια στη νέα άρθρωση.
Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου, χειρουργική αντιμετώπιση και αποκατάσταση
Πότε είναι η κατάλληλη ηλικία, από την στιγμή που υπάρχει το πρόβλημα, να χειρουργηθώ; Από τη στιγμή που υπάρχει δυσκαμψία, πόνος και έχει επηρεαστεί η καθημερινότητά του πρέπει να γίνει το χειρουργείο. Το πότε ακριβώς ( δηλαδή σε ένα μήνα, σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο) θα το αποφασίσει ο ασθενής. Το νεαρό της ηλικίας δε θα πρέπει να είναι ανασταλτικός παράγοντας. Πολλοί ορθοπαιδικοί φοβούνται την αναθεώρηση της ολικής αρθροπλαστικής (το νέο χειρουργείο δηλαδή όταν «χαλάσει» η αρθροπλαστική. Ακόμη και στην περίπτωση αναθεώρησης θα χρειαστεί μια με δύο μέρες νοσηλεία χωρίς μετάγγιση, ελάχιστο πόνο και γρήγορη αποκατάσταση από ένα εξειδικευμένο ορθοπαιδικό. Αρκεί να έρθει ο ασθενής άμεσα όταν πονέσει.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η γρήγορη αποκατάσταση. Αυτό εξαρτάται από την τεχνική και το χέρι του ιατρού. Υπάρχουν πολλές ατραυματικές τεχνικές που αν γίνουν σωστά ο ασθενής θα επιστρέψει στις δραστηριότητες πολύ σύντομα. Βέβαια ασθενείς με χρόνια προβλήματα στο ισχίο(εκ γεννητής ή μετατραυματικά δηλαδή μετά από κάταγμα) θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο να περπατήσουν σωστά αφού έχουν συνηθίσει να κουτσαίνουν και έχουν ατροφήσει οι γύρω μυς. Άρα το θέμα δεν είναι ποια μέθοδο αλλά μια ατραυματική μέθοδο από ιατρό που πιάνει το χέρι του.
Οι περισσότερες νέες τεχνικές δυστυχώς δεν είναι άμοιρες επιπλοκών είτε επειδή δεν γίνονται σωστά, είτε επειδή έχουν μεγάλη καμπύλη εκμάθησης. Το χέρι του ιατρού είναι αυτό που θα εκμηδενίσει και τις επιπλοκές και όχι η τεχνική. Οι επιπλοκές, εκτός από αυτές που προ αναφέραμε και έχουν να κάνουν με την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων είναι κυρίως φλεγμονή, αιμορραγία, θρομβώσεις (εγκεφαλικό, πνευμονική εμβολή, εν τω βάθη θρόμβωση κάτω άκρων κ.α.) και κάκωση νεύρου (κυρίως του ισχιακού και συνήθως χωρίς καν να το ακουμπήσει ο ιατρός).
Τέλος ένα καλό χειρουργείο, μια καλή ενημέρωση και συγκεκριμένα προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά πρωτόκολλα αλλά και η επιλογή εξειδικευμένου ορθοπαιδικού μηδενίζει τις περιπτώσεις επανεισαγωγών και επιπλοκών , και θα συμβάλει ώστε οι ασθενείς να κινητοποιηθούν άμεσα, να μην πονέσουν, να μη μεταγγιστούν, να εξέλθουν σε 24 ώρες, με μια μικρή τομή 6-8 εκ.. Και όλα αυτά πάντα με ασφάλεια.
Κ. Διαλέτης Ορθοπαιδικός χειρουργός
Συνεργάτης κλινικής Euromedica Κυανούς Σταυρός
